Waarom moeten we UV-stabilisatoren en antioxidanten toevoegen aan plastic producten? Omdat kunststoffen in de natuur worden aangetast door zuurstof en licht, ondergaan ze een reeks reacties, waardoor de verbindingen in de kunststoffen breken, degraderen en verknopen, wat leidt tot de vernietiging van plastic.
Wat is UV?
Ultraviolet wordt gegenereerd door geëxciteerde buitenste elektronen van atomen. Het wordt berekend in eenheden van nanometer (nm) en het golflengtebereik is 200-400nm. Volgens de verschillende golfbanden kan het worden onderverdeeld in UVA (320-400nm), UVB (280-320nm) en UVC (200-280nm).
| PRODUCTBESCHRIJVING | GOLFLENGTEBEREIK (nm) |
| UVA | 320 - 400 |
| UVB | 280 - 320 |
| UVC | 100 - 280 |
De belangrijkste bron van ultraviolet in de natuur is het zonlicht. Ultraviolet is slechts goed voor 4.6% van het zonnespectrum.
Wanneer zonlicht door de atmosfeer gaat, wordt de golflengte korter dan 290 nm geabsorbeerd door ozon. Daarom, UVC kan niet door de atmosfeer om de grond te bereiken.
Ultraviolette straling hangt in het algemeen af van omstandigheden zoals ozon in de stratosfeer, wolken, hoogte, de positie van de zon (tijd van de dag en tijd van het jaar) en reflectie. Daarom zijn er verschillende UV-blootstellingen op verschillende geografische locaties.
1 kLangley ( KLY ) = 1 kcal/cm2= 41.84 MJ/m2
1 kLangley/jaar = 1.33 W/m2
Gegevens verstrekt door het Surface Radiation Budget Project van het NASA Langley Research Center
UV-straling wordt jaarlijks gemeten met eenheden van Kilo Langley (Kilo Langley) en er worden kaarten over de hele wereld getekend.
De gebruiksduur van kunststoffen berekenen we aan de hand van de stralingswaarde van verschillende regio's.
Bijvoorbeeld: In Australië, de jaarlijkse UV-straling die nodig is voor continu buitengebruik van plastic is 200 kcal/cm2 ( 200 KLY ), terwijl in Frankrijk het is 100 kcal/cm2 ( 100 KLY ).
De gemiddelde waarde in Midden-West-Europa is 100 kcal/cm2 ( 100KLY).
Alle producten van EyouAgro met UV-stabilisatoren hebben een indicatieve waarde die u inzicht geeft in de gebruiksduur onder normale omstandigheden. Na gebruik in een specifieke Kly-regio gedurende een bepaalde periode, moet de vastgehouden sterkte minimaal 50% zijn.
Houd er rekening mee dat deze waarden slechts een indicatie zijn, aangezien er veel andere omstandigheden zijn die de resultaten kunnen beïnvloeden, zoals bewolking, luchtvochtigheid, sneeuwreflecties en hoogte.
UV-degradatie van plastic
Verschillende soorten kunststoffen zijn gevoelig voor verschillende golflengten van UV-licht. De gevoelige golfbanden van polypropyleen zijn 290-300nm, 330 en 370nm. De gevoelige golfbanden van nylon zijn 290-315 nm en die van PVC-homopolymeer is 320 nm.
| UV-golflengtegevoeligheid van polymeren (nm) | |
| Materiaal | Activatie spectra maxima |
| Nylon | 290-315 |
| Acryl | 290-315 |
| Styreen-acrylonitril | 290, 310-330 |
| polycarbonaat | 280-310 |
| Polystyreen | 310-325 |
| Polyethyleen | -300 310, 340 |
| polypropyleen | 290-300, 330, 370 |
| ABS | 300-310, 370-385 |
| PVC-homopolymeer | 320 |
| PVC-copolymeer | 330, 370 |
| Polyurethaan (aromatisch) | 350-415 |
Ultraviolet heeft een sterk doordringend vermogen, ongeveer 98% van de UVA kan de ozonlaag binnendringen om het aardoppervlak te bereiken.
UVA is de belangrijkste oorzaak van plastic veroudering. Veel synthetische en natuurlijke polymeren worden aangetast door UV. Daarom zullen producten of materialen gemaakt van polymeren zonder UV-gestabiliseerd uiteindelijk van kleur, verkrijting， of barsten veranderen, wat het gebruik ervan verder zal beïnvloeden. Deze polymeer UV-degradatie is gerelateerd aan ultraviolet licht en is zeer duidelijk in materialen en apparatuur die aan zonlicht worden blootgesteld.
Voortdurende blootstelling aan UV kan een ernstig probleem zijn. Meestal moeten we bij de productie van plastic producten UV-stabilisatoren en antioxidanten leveren om dit fenomeen te voorkomen. Deze maatregel is bedoeld om "fotodegradatie" te voorkomen, een chemisch proces dat optreedt wanneer UV-straling van kunstmatige lichtbronnen of het zonlicht chemische bindingen in polymeren vernietigt.
